تلقی قدما از ترجمۀ ادبی

تلقی و تصوری که قدما از ترجمۀ ادبی داشتند با آنچه ما امروز از آن می فهیم، اختلاف ماهوی دارد. در نگاه خوانندۀ امروز، مترجم حتی در آثار کاملاً ادبی و هنری، واسطه ای است که برای خود جز انتقال معانی متن اصلی با حفظ سبک و ظرایف اثر در قالب ساختار و نحو زبان مقصد، وظیفه و حقی نمی شناسد؛ و حال آنکه در مهمترین ترجمه های ادبی فارسی، ترجمه با آرایش متن یکی پنداشته شده است. مترجمان این آثار، غالباً تصریح کرده اند که ترجمه را برای هنرنمایی، ذوق آزمایی و به کار بستن معلومات ادبی و تکلفات بدیعی و بیانی برگزیده اند و نوع متن از نظر محتوا و اندیشه برای آنها در درجۀ دوم اهمیت بوده است. در این مقاله سعی شده است تلقی قدما از ترجمۀ ادبی، با بازنگری در متون مترجم و بیان دیدگاههای آنان، طرح و بررسی می شود.